King of the Ranges

Ondertussen ben ik alweer twee werken werkzaam op Leconfield. De eerste week was een ‘week off’. Dat wil zeggen dat er dan geen school is. Tijdens deze week zijn we bezig met het voorbereiden van het en ander voor de komende schoolweek. Zoal het zorgen dat de bedden schoon zijn, het eten voorbereiden, andere dingen opruimen, etc. Daarnaast zijn er ook gewone boerderijwerkzaamheden. Zoals kalveren die een injectie met vitaminen krijgen, het repareren van hekken, en natuurlijk het leukste, hett musterden, koeien drijven met de paarden, dwars door het landschap hier. Echt super vet! In de weekenden zijn we vrij en dan gaan we meestal een dag naar Tamworth, het stadje hier in de buurt. Niet dat daar veel te doen is, maar dan hebben we in ieder geval internet en nog wat contact met de bewoonde wereld. Deze twee weken zijn trouwens we nog met vijven, Paul uit Nederland, Carl uit Engeland, Nicole uit Duitsland, Sander uit Nederland en ik. Voor Paul en Carl is de komende schoolweek hun laatste week op Leconfield. Na zo’n drie maanden reizen zij verder, en dat is ook de reden dat er hier plaats voor Sander en mij was.

Week twee was mijn eerste schoolweek als staf. Onze belangrijkste taak is zorgen dat er eten is voor de studenten en daarnaast helpen we bij het programma. Dus na twee weken geleden zelf geleerd te hebben hoe je een paard zadelt, mag ik dat nu aan andere uitleggen en controleren. Ook had de week een speciaal extraatje, er moest namelijk kunstmest gezaaid worden, en hoe doe je dat als je samen met je vader en zus zo’n 4000 hectare praktisch onbegaanbaar land hebt? Juist dan huur je een loonwerker met een vliegbrevet, en de nodige stalen zenuwen, want de landingsbaan was feitelijk gewoon een heuvel zonder bomen. De schoolgroep was trouwens niet heel groot, maar 7 studenten dus met 5 man staf was dat wel te handelen. Het is vooral leuk om elke twee weken weer nieuwe mensen te ontmoeten en een beetje bij het kampvuur met hen te kletsen. Dat eten koken we trouwens ook grotendeels op het kampvuur, dat is ook erg leuk om te doen. Een van de studenten van deze school komt vanaf volgende week ons team versterken. Jazz een meisje uit Engeland, dus dat gaat weer voor een nieuwe dynamiek zorgen.

Het weekend was deze keer speciaal. Met de school gaan we op vrijdag altijd naar de kroeg in Tamworth, en normaal gaat dan iedereen zijn eigen weg op zaterdag. Deze keer was er echter in een stadje verderop een cowboy event, King of the Ranges genaamd. Tim, onze baas, had Carl en Paul zover gekregen dat ze zich inschreven voor de rodeo. Dat moesten we natuurlijk zien, en met ons gingen ook nog 3 studenten mee. Een gezellig dagje tussen de cowboys dus. De rodeo was pas om half 6, maar tot die tijd was er genoeg ander vermaak. Zoals een crosscountry race met paarden, stuntrijden op paarden, maar het meest opvallende was toch wel de geitenrace voor kinderen. Dit is iets wat je in Nederland volgens mij nooit zal zien, maar het is hier de normaalste zaak van de wereld. Men nemen een geit, een karretje, een band met twee touwtjes voor de geit en een kind. Het kind gaat op het karretje zitten en de geit wordt voor het karretje gezet met de band aan. Oh en dit zijn geen kinderboerderijgeiten, deze hebben echt wat meer temperament. Ze worden door drie volwassenen in bedwang gehouden om ze voor het karretje te krijgen. Het kind houdt de touwtjes vast en vanaf het startsein gaat de geit rennen. Zolang het kind de touwtjes vasthoud wordt hij voortgesleept al hij loslaat stopt het karretje en rent de geit er vandoor. Wie het verste komt wint. Nu gaan de geiten niet echt in een rechte lijn en starten ze met drie tegelijk. Botsingen zijn de normaalste zaak van de wereld en ook karretjes die over de kop vliegen zijn meer regel dan uitzondering. Kortom 2/3 van de kinderen komt huilend terug, en toch stappen er even vrolijk weer drie nieuwe kinderen in de karretjes. De maximumleeftijd is trouwens 13, maar de meeste deelnemers waren tussen te 5 en de 10 schat ik, jongens en meisjes trouwens. Na dit spektakel was de ossenrodeo, het onderdeel van Paul en Carl. Ze liepen al de hele dag een beetje nerveus rond, en naarmate het moment dichterbij kwam werd dat niet beter. Ze waren als nummer 6 en 7 aan de beurt dus konden vast even wennen aan wat hen te wachten stond. De meeste geoefende cowboys hielden het wel de vereiste 8 seconden vol, Paul en Carl kwamen niet verder dan 2 seconden.. maar opzich was dat al een hele prestatie. Na de ossenrodeo was het tijd voor de paardenrodeo, hierbij leken de ossen van Paul en Carl makke lammetjes. Hoe die cowboys het voor elkaar krijgen om daar acht seconden op te blijven zitten en dan ondertussen ook nog een zweep te laten cracken is mij een raadsel. De dieren worden overigens niet onnodig pijn gedaan voor deze rodeo. Ze krijgen alleen een touw net voor de achterpoten om de buik waardoor ze gaan bokken. Dus geen haken, pinnen en ballenklemmen of zo zoals je dat wel eens in Spanje ziet.

Hierna was het nog een tijd gezellig rond het kampvuur en uiteindelijk ben ik in slaap gevallen in de auto waar ik na een ietwat oncomfortabele nachtrust nu dit typ. Zometeen gaan we terug naar de farm, en dan staat er weer een nieuwe week zonder school op ons te wachten.

Groeten,
Joris