Kalfjes, een Joey en Natural Horsemanship
Blijf op de hoogte en volg Joris
30 Mei 2015 | Australië, Tamworth
Wat de relatie is tussen die dingen? De afgelopen weken in Australie natuurlijk. Ik zal maar beginnen bij het begin, want het is alweer een tijdje geleden. Na mijn laatste update hadden we eerst een week niks en daarna wen normale school. Een redelijk normale periode dus. Lekker gewerkt, mooi weer, leuke mensen op de school en redelijk wat paard gereden. Dat gaat elke dag beter. Tijdens de school was het beste moment dat de puppy het presteerde om de meest makke schapen ter wereld volledig uit elkaar te drijven. Hierdoor werd een muster die normaal 15 minuten duurt een onderneming van bijna 2 uur. Ook het drijven van de koeien was een heel karwei deze school, vooral omdat er heel veel kalfjes van nog maar een paar dagen oud waren. En kalfjes hier zijn echt klein, zo klein dat je ze makkelijk in je eentje op kan tillen en kan dragen. En die kleine pootjes hebben natuurlijk veel moeite om de heuvel op te komen. Dus ook dit was een hele onderneming. Na deze schoolweek hebben we afscheid genomen van Nicole, het Duitse meisje in de staf. Dat blijft altijd een vervelend moment, maar aan de andere kant is het ook wel iets dat bij het reizen hoort. Want voor elke persoon waar je afscheid van neemt komen weer anderen in de plaats. In dit geval was dat Ellie, een Engels meisje dat bij de school hiervoor aanwezig was.
Na de schoolweek was er een week off waarin we hard gewerkt hebben. De hele schuur waarin we slapen hebben we uitgeruimd en schoongemaakt. En we hebben de vloer van het huis van Tim geïsoleerd. Dat was het meest grappige van de week want zijn huis staat op een heuvel en daarom gedeeltelijk op palen. Het is helemaal van hout en het deel dat we geïsoleerd hebben heeft een vloer dat uit een enkele laag planken bestaat. Courtney, Tims vrouw, vond dat toch een beetje te koud worden. Het grappige is dat onder een huis op palen natuurlijk veel zooi en spinnenwebben verzamelen. Aangezien de meiden in de staf nou niet echt de grootste spinnenaanbidders ter wereld zijn leverde dit volop geweldige momenten op. Helemaal als je bedenkt dat we erg hutjemutje met zijn vijven op onze rug onder de vloer lagen, en er altijd wel wat kriebelde. Het eerste kwartier hebben ze vooral gegiechel van pure angst. Maar uiteindelijk was de klus wel geklaard. Maar ik denk niet dat ze de volgende keer weer staan te popelen om mee te gaan.
Op de vrijdag van een week off gaan we altijd eten in de lokale pub om toch nog af en toe wat van de beschaving mee te krijgen. Deze vrijdag was het er gezellig en hebben we flink wat pool gespeeld met Tim en Dave. Dave is een vriend van Tim die veel meehelpt tijdens de scholen. Echt een geweldig karakter. Een vrijgezel van in de vijftig met alle gadgets die je kan bedenken. Als we iets nodig hebben in de middle of nowhere heeft hij het altijd bij zich in zijn pickup. Ook zijn huis staat vol met vanalles en nog wat. Deze vrijdag had hij een cadeau voor ons. Hij had namelijk een kangoeroe met een gebroken poot geschoten, maar deze had een Joey in haar buidel. Een Joey is een baby kangoeroe, en zonder verzorging overleven die het niet. Als ze heel klein zijn worden ze vaak gelijk afgemaakt, maar deze was bijna oud genoeg om zelfstandig te overleven dus had hij hem mee maar huis genomen voor ons. Dus sinds die avond zijn we ouders van een kangoeroe. Dave moet alleen nog een beetje werken aan zijn man vrouw kenmerken. Want hij had ons verteld dat het een vrouwtje was, dus we hadden de naam Nala in gedachten voor haar. Maar bij nadere inspectie bleek ze ballen te hebben dus moesten we een andere naam verzinnen. Het is Gibby-Nala geworden, vernoemd naar Daves achternaam. Uiteraard wisten we niets van kangoeroeverzorging dus hebben we de zaterdag gespendeerd aan flink wat gegoogle. Tegenwoordig ben ik heel goed in het laten plassen van een kangoeroe, dat kunnen ze namelijk niet zelf. Moeder kangoeroe doet dat door over de genitale te likken. Gelukkig werkt het ook met wat toiletpapier... Tijdens de schoolweek heeft hij in mijn kamer geslapen omdat het anders te druk voor hem was. Heel erg leuk natuurlijk, maar hij maakt me wel midden in de nacht wakker, en de enige oplossing is dan om hem in een kussensloop bij me in bed te nemen. Ik heb dus een kangoeroe als knuffel. Veel Australischer dan dat wordt het niet toch?
Op maandag begon een speciale school, namelijk een waarin we alleen maar met de paarden bezig zijn en heel veel natural horsemanship doen. Dit doen we maar een keer per jaar, en ook Tims oudere kinderen komen dan meehelpen. Ik heb dus echt geluk dat ik nu hier ben. Normaal gesproken gebruiken wij als staf verschillende paarden tijdens een school. Maar deze week kregen we een paard voor de hele week. Lightning was mijn maatje voor deze week. Echt een super fijn paard dat heel goed is in de games. Natural horsemanship bestaat uit 7 games die je met je paard speelt. Het heeft alles te maken met het bewegen van het paard op een manier waarop het dominante paard in de kudde dat normaal gesproken ook zou doen. Normaal doen we tijdens een school maar twee spellen en demonstreert Tim de andere, maar deze school hadden we de kans ze allemaal te proberen. Dat was echt super om te doen. Tijdens de week bouw je echt een band op met je paard. Ook hebben we koeien gedreven tijdens deze week. Hierbij kwamen we twee zieke kalveren tegen die we mee naar huis genomen hebben. Helaas heeft maar een van hen het overleefd, en is het weer terug bij de moeder. Ondanks de energie die we erin gestoken hebben was de andere te ziek en uitgedroogd om het te overleven. Uiteindelijk was het wel een geweldige week waarin ik veel geleerd heb en weer een certificaat en ervaring rijker ben.
Ondertussen is het alweer zaterdagochtend hier en hebben we zojuist afscheid genomen van weer een staflid. Jazz vaat voor twee maanden terug naar Engeland, maar ook voor haar is alweer iemand anders in de plaats. Emily, ook Engels, komt vanaf nu ons team versterken. Zometeen gaan we naar huis, kijken hoe het met Gibby is, en dan hebben we twee weken zonder school. Tim en zijn gezin zijn voor een week naar Melbourne op familiebezoek. Dus deze week hebben we het rijk alleen. En als de kat van huis is… haha, nee we hebben duidelijk instructies, maar het word wel echt een lekker relaxte en leuke week. De week daarna begin ik aan mijn Australische tv carrière, want dan komen ze opnames maken voor een soort ‘wat te doen in mijn vrije tijd’ programma. Dus als dat voorbij is zal ik we weer wat van me laten horen.
Houdoe en tot ziens,
Joris
Na de schoolweek was er een week off waarin we hard gewerkt hebben. De hele schuur waarin we slapen hebben we uitgeruimd en schoongemaakt. En we hebben de vloer van het huis van Tim geïsoleerd. Dat was het meest grappige van de week want zijn huis staat op een heuvel en daarom gedeeltelijk op palen. Het is helemaal van hout en het deel dat we geïsoleerd hebben heeft een vloer dat uit een enkele laag planken bestaat. Courtney, Tims vrouw, vond dat toch een beetje te koud worden. Het grappige is dat onder een huis op palen natuurlijk veel zooi en spinnenwebben verzamelen. Aangezien de meiden in de staf nou niet echt de grootste spinnenaanbidders ter wereld zijn leverde dit volop geweldige momenten op. Helemaal als je bedenkt dat we erg hutjemutje met zijn vijven op onze rug onder de vloer lagen, en er altijd wel wat kriebelde. Het eerste kwartier hebben ze vooral gegiechel van pure angst. Maar uiteindelijk was de klus wel geklaard. Maar ik denk niet dat ze de volgende keer weer staan te popelen om mee te gaan.
Op de vrijdag van een week off gaan we altijd eten in de lokale pub om toch nog af en toe wat van de beschaving mee te krijgen. Deze vrijdag was het er gezellig en hebben we flink wat pool gespeeld met Tim en Dave. Dave is een vriend van Tim die veel meehelpt tijdens de scholen. Echt een geweldig karakter. Een vrijgezel van in de vijftig met alle gadgets die je kan bedenken. Als we iets nodig hebben in de middle of nowhere heeft hij het altijd bij zich in zijn pickup. Ook zijn huis staat vol met vanalles en nog wat. Deze vrijdag had hij een cadeau voor ons. Hij had namelijk een kangoeroe met een gebroken poot geschoten, maar deze had een Joey in haar buidel. Een Joey is een baby kangoeroe, en zonder verzorging overleven die het niet. Als ze heel klein zijn worden ze vaak gelijk afgemaakt, maar deze was bijna oud genoeg om zelfstandig te overleven dus had hij hem mee maar huis genomen voor ons. Dus sinds die avond zijn we ouders van een kangoeroe. Dave moet alleen nog een beetje werken aan zijn man vrouw kenmerken. Want hij had ons verteld dat het een vrouwtje was, dus we hadden de naam Nala in gedachten voor haar. Maar bij nadere inspectie bleek ze ballen te hebben dus moesten we een andere naam verzinnen. Het is Gibby-Nala geworden, vernoemd naar Daves achternaam. Uiteraard wisten we niets van kangoeroeverzorging dus hebben we de zaterdag gespendeerd aan flink wat gegoogle. Tegenwoordig ben ik heel goed in het laten plassen van een kangoeroe, dat kunnen ze namelijk niet zelf. Moeder kangoeroe doet dat door over de genitale te likken. Gelukkig werkt het ook met wat toiletpapier... Tijdens de schoolweek heeft hij in mijn kamer geslapen omdat het anders te druk voor hem was. Heel erg leuk natuurlijk, maar hij maakt me wel midden in de nacht wakker, en de enige oplossing is dan om hem in een kussensloop bij me in bed te nemen. Ik heb dus een kangoeroe als knuffel. Veel Australischer dan dat wordt het niet toch?
Op maandag begon een speciale school, namelijk een waarin we alleen maar met de paarden bezig zijn en heel veel natural horsemanship doen. Dit doen we maar een keer per jaar, en ook Tims oudere kinderen komen dan meehelpen. Ik heb dus echt geluk dat ik nu hier ben. Normaal gesproken gebruiken wij als staf verschillende paarden tijdens een school. Maar deze week kregen we een paard voor de hele week. Lightning was mijn maatje voor deze week. Echt een super fijn paard dat heel goed is in de games. Natural horsemanship bestaat uit 7 games die je met je paard speelt. Het heeft alles te maken met het bewegen van het paard op een manier waarop het dominante paard in de kudde dat normaal gesproken ook zou doen. Normaal doen we tijdens een school maar twee spellen en demonstreert Tim de andere, maar deze school hadden we de kans ze allemaal te proberen. Dat was echt super om te doen. Tijdens de week bouw je echt een band op met je paard. Ook hebben we koeien gedreven tijdens deze week. Hierbij kwamen we twee zieke kalveren tegen die we mee naar huis genomen hebben. Helaas heeft maar een van hen het overleefd, en is het weer terug bij de moeder. Ondanks de energie die we erin gestoken hebben was de andere te ziek en uitgedroogd om het te overleven. Uiteindelijk was het wel een geweldige week waarin ik veel geleerd heb en weer een certificaat en ervaring rijker ben.
Ondertussen is het alweer zaterdagochtend hier en hebben we zojuist afscheid genomen van weer een staflid. Jazz vaat voor twee maanden terug naar Engeland, maar ook voor haar is alweer iemand anders in de plaats. Emily, ook Engels, komt vanaf nu ons team versterken. Zometeen gaan we naar huis, kijken hoe het met Gibby is, en dan hebben we twee weken zonder school. Tim en zijn gezin zijn voor een week naar Melbourne op familiebezoek. Dus deze week hebben we het rijk alleen. En als de kat van huis is… haha, nee we hebben duidelijk instructies, maar het word wel echt een lekker relaxte en leuke week. De week daarna begin ik aan mijn Australische tv carrière, want dan komen ze opnames maken voor een soort ‘wat te doen in mijn vrije tijd’ programma. Dus als dat voorbij is zal ik we weer wat van me laten horen.
Houdoe en tot ziens,
Joris
-
30 Mei 2015 - 07:53
Marga :
Wat een leuk verslag Joris.!! Ons Dingske kan zeker niet tippen aan zo'n baby kangoeroe?? Fijn om te horen dat je zo geniet van dit hele avontuur.
-
30 Mei 2015 - 12:02
Frank:
Blij voor jou dat wc papier ook helpt, ouwe kangoeroe-knuffelaar ;-) veel plezier nog! -
30 Mei 2015 - 12:39
Jan En Riet:
Een tamme kangeroe op de Nedermolen lijkt me wel wat. Jullie mam was op de koffie en vroeg zich al af of je er al als een aboriginal uit begint te zien.
Fijn dat je het zo goed maakt!
We genieten van jouw verhalen!! -
30 Mei 2015 - 14:43
Helma:
Zo Joris, je hoeft je daar niet te vervelen!!
Leuk om te lezen allemaal!
Wat ik mis is een foto van je adoptie"kindje"..... -
30 Mei 2015 - 21:24
Carolien :
Hoi Joris wat een belevenis zeg, je kan het je toch niet voorstellen een kangoeroe op je slaapkamer.
wie weet wat er nog meer komt.
Heel veel plezier in het verre Australië.
Groetjes Carolien -
30 Mei 2015 - 21:43
Anny:
Hoi Joris
Geweldig leuk wat jij allemaal meemaakt zeg....grappig een kangeroe om te verzorgen.
En kei gaaf dat paardrijden...kunnen ze er bij jullie thuis alvast naar een uitkijken zeker...
fijn om je verhalen te lezen ..ga er vooral mee door....
gr Anny -
31 Mei 2015 - 19:38
Liesbeth:
Ha Joris,
wat een avontuur, wat je tijdens een reis op een ander continent allemaal tegen komt. Allemaal gebeurtenissen die je in Nederland zeker nooit mee zou kunnen maken. Geniet ervan! We zijn weer benieuwd naar je volgende verhaal.
Groeten Theo & Liesbeth
-
03 Juni 2015 - 09:04
Astrid:
Hee Joris!
Echt wederom weer heeeeel leuk om te lezen!
Wat heb jij het gaaf daar zeg!
Gaat dat bij terug komst nog een familie buitenritje worden? ;) :p
Enjoy Enjoy Enjoy!!
Groetjes Astrid & Tijn -
05 Juni 2015 - 05:57
Joris :
Hey allemaal!
Super bedankt voor alle leuke reacties die ik hier krijg. Dat motiveert echt om wat te schrijven!
Groeten,
Joris
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
