Australian Spring...

De laatste keer dat ik hier wat schreef waren we bijna aan het afronden op Ellerston. Ondertussen is het alweer bijna drie weken geleden dat we daar vertrokken. We hebben daar al met al een erg leuke tijd gehad, veel nieuwe mensen ontmoet en een glimp opgevangen van wat voor sport polo op het hoogste niveau kan zijn. Tijdens hun eigen voorjaarstrournooi moest Ellerston helaas de winst aan de grote concurent, Garangula, laten. Zelf moesten we genoegen nemen met winst in de troostfinale in beide divisies. Sportief gezien niet echt een groot succes dus, maar wel een geweldige ervaring voor ons. En afgelopen weekend heeft Ellerston, helaas zonder onze directe bijdrage, wel de winst kunnen pakken in de hoogste klasse op het tournooi bij Garangula, een prachtige revanche dus.

Na het vertrek bij Ellerston zijn we naar vrienden van Jazz gegaan, George en Lou hebben een farm, Top Station genaamd, ongeveer 1,5 van Leconfield vandaan. Bij hen hebben we een paar dagen gelogeerd, wat mee geholpen op hun bedrijf en wat paarden gereden gewoon omdat het kan. Ook weer welbestede tijd. En nogmaals bedankt aan hen voor de gastvrijheid.
Zoals ik al zei is Top Station niet ver van Leconfield, en onze laatste stop voor het grote reizen was dan natuurlijk ook daar, op de farm waar het allemaal begon. Lekker een paar dagen in onze vertrouwde omgeving, nog een keer ons lievelingspaard rijden en een allerlaatste afscheid nemen van Tim, Courney en de kinderen daar. Erg leuk was het dat een jongen waarmee ik aan het begin van mijn Leconfield carriere twee weken heb samengewerkt net weer terug was op Leconfield. De cirkel was dus echt rond.

En toen op woensdag 19 oktober zijn we dan echt vertrokken op onze lange reis. Alles bij elkaar zal het een crikel zijn van zo'n 15000 km van Tamworth, via Uluru, helemaal naar het aller noordelijkste stadje Darwin, en dan langs de weskust naar beneden via Perth langs de zuidelijke kustlijn naar Adelaide en uiteindelijk eindigen we in Melbourne. Een serieuze trip dus en op het moment zijn we bijna op 1/3e van deze lange reis. Maar wat hebben we dan zoal gedaan.
Niet gehaast, maar vrij vlot zijn we van Tamworth naar Uluru gereden en hebben daar natuurlijk het nationaal park bezocht en nogmaals de ronde om de grote kei gemaakt. Daar was het op dat moment zon 35 graden maar gelukkig wel droge warmte dus ondanks de temperatuur was het goed te doen. Na Uluru zijn we naar Kings Canyon gegaan, dit is een rotsformatie vergelijkbaar met de Grand Canyon in de VS. Eerlijk gezegd vond ik dat een stuk mooier en indrukwekkender dan Uluru, alhoewel het een minder spirituele waarde heeft. Tijdens onze wandeling/klim langs de rotswanden hadden we prachtige uitzichten en gelukkig was het weer ook op onze hand. De dag ervoor was de wandeling nog gesloten wegens te warm weer (36+ graden) maar toen wij de wandeling deden was het een heerlijke 34 graden, met wat lichte bewolking en een fijn briesje, dus we liepen nergens vol in de zon en konden deze pittige wandeling goed volbrengen. Op Facebook zijn verschilende foto's te vinden (om eerlijk te zijn is Jazz daar beter in dan ik, maar via via kun je ze vast vinden).

Na Kings Canyon hebben we koers gezet naar het noorden waar ze aan de vooravond staan van het regenseizoen. Het zuiden van Australie kent net zoals wij vier seizoenen, winter, lente, zomer, herfst, maar deze zijn dan net omgedraaid. Europa is nu halverwege de herfst, Australie is nu halverwege de lente. Het noorden echter kent eigenlijk alleen een nat seizoen en een droog seizoen. Hoewel het dus officieel nog lente is hier, merk je daar weinig van. We zijn nu in Katherine en het is hier tegen de 40 graden met een luchtvochtigheid van zo'n 80%. Kortom, weer waarbij we ontbijt hebben in de McDonalds, gewoon omdat ze airco hebben. Buiten zijn met dit weer is niet echt een pretje. Ook de nachten zijn tegen de 30 graden en net zo vochtig, kortom zweten... Maar we willen echt naar Darwin, het is ook zeker de moeite waard. Want door het vochtige en warme klimaal is de natuur hier prachtig! Gisteren hebben we in een warmwater stroompje gezwommen dat je zo op een ansichtkaart zou kunnen zetten bijvoorbeld. Het water was met 33 graden de perfecte temperatuur, verkoelend maar niet ijskoud, en kraakhelder! Voor fotos verwijs ik weer naar Jazz' facebook.

Vandaag gaan we onze reis voortzetten naar Darwin. Onderweg stoppen we nog in het Litchfield national park en dan na wat tijd in Darwin zullen we blij zijn om dit vochtige klimaat te verlaten en koers te zetten naar de westkust, waar het als het goed is wat koeler en daarmee wat aangenamer is.

Groeten!

Joris