Miles, and miles, and miles...

Volgens mij gaat dit de snelste update tot nu toe worden. Wat ik deze week gedaan heb is vooral kilometers maken. Maar ik heb ook mijn hoofddoel bereikt en veel andere dingen gezien en meegemaakt. Laten we bij het begin beginnen.

Zondag in de ochtend heb ik Tamworth verlaten, uiteraard na eerst wat voorraden ingeslagen te hebben voor mijn trip. Vanuit daar ben ik naar Lightning Ridge gereden. Van wat ik gehoord had zou dat een gezellig stadje moeten zijn. Maar dat bleek een beetje tegen te vallen. Het was erg verlaten en niet erg gastvrij helaas. Maar ik kon ook niet ergens anders naartoe dus heb daar maar op een soort van camping geslapen. Helaas niet de beste nacht sinds tijden aangezien er een ietwat schizofrene man op die camping bleek te wonen die het geheel niet gezelliger maakte. Hij was niet gevaarlijk ofzo, maar het slaapt tocht wat rustiger als zulke figuren niet in de buurt zijn. In de ochtend dit plaatsje dus maar z.s.m. verlaten en in een keer doorgereden naar Broken Hill. Dit bleek een stuk betere plaats om te zijn, maar helaas bleek ik ook de enige reiziger ouder dan 7 en jonger dan 40 te zijn. Dit was dus ook niet echt the place to be. Helemaal omdat ik op dat moment nog zwaar moest wennen aan het alleen zijn, na 6 maanden 24/7 geïsoleerd van de buitenwereld met anderen geleefd te hebben. Op aanraden van een vriendin heb ik na twee wat onsuccesvolle ondernemingen nu een app gedownload waarop verschillende bushkampeerplaatsen te vinden zijn. Deze zijn veelal gratis en de kans is aanzienlijk dat ik daar andere reizigers tegen kom. De eerste poging in mijn nieuwe systeem was meteen redelijk succesvol. Ik heb overnacht in het 12 zielen tellende plaatsje Kingoonya, op een heerlijk mooie, ietwat winderige plaats in the middle of nowhere. Het plaatsje heeft een erg gezellig kroegje, en er waren ook twee oudere dames daar die op doorreis waren. Dus al met al heb ik een hele goede avond gehad daar. Het enige zure was dat ik op mijn weg er naartoe een boete gekregen heb voor te hard rijden. En das een dure hobby hier kan ik je vertellen, 15 km te hard, $417,- ofwel omgerekend op het moment zo’n €265,-. Niet voor herhaling vatbaar dus.. Maar goed, wie zijn billen brandt… Na de nacht in Kingoonya ben ik doorgereisd naar het doel van deze rit door niemandsland, Uluru (ofwel Ayers Rock). Onderweg kwam ik nog wat Brabanders tegen. De World Solar Challenge kwam me namelijk tegemoet met daarin drie Nederlandse teams, van de TU Delft, Tu Twente en ook TU Eindhoven. Twente en Delft waren de eerste die me tegemoet kwamen, dus die doen het volgens mij erg goed in het klassement. Aangekomen bij Uluru heb ik gekampeerd op een kampeerplaats buiten het nationaal park. We hadden een prachtig uitzicht over Uluru en Kata Tjuta bij zonsondergang en in de ochtend bij zonsopkomst. Ik zeg we omdat ik op de kampeerplaats twee Fransen ontmoet heb met wie ik wat verhalen uitgewisseld heb rond het kampvuur. In de ochtend heb ik met hen nog wat tijd doorgebracht in het nationaal park en daarna ben ik mijn eigen weg gegaan. ‘s Middags ben ik naar Alice Springs gereden en daar ben ik nu nog altijd. Ik slaap hier twee nachten in het Hostel. En morgen reis ik door in de richting van Queensland. Ik hoop dat ik daar ook weer verrast wordt door de mooie omgeving. Hier midden in Australie is het vooral erg droog en warm, daar moet het wat koeler, maar ook wat vochtiger worden.

Tot de volgende!
Joris